İstanbul'u defalarca ziyaret ettim ama her seferinde farklı bir yüzünü keşfediyorum. Bu sefer rotamı kalabalık turist meydanlarından uzağa çevirdim. Karaköy'den yürümeye başladım, Balat'a doğru sokaklara daldım. Renkli boyalı evler, eski kapılar ve grafitilerle kaplı duvarlar birden ortaya çıktı. Bir çocuğun kahkahası, sokak kedisinin patileri, küçük bir kafenin önünde oturan yaşlı bir adam… İşte İstanbul'un en gerçek anları, ayrıntılarda saklı.

Sokaklarda dolaşırken bir kafeye oturup çay içtim. Yan masadaki bir kadın, çocukken bu mahallede nasıl oynadığını anlattı. Onun hikayesi aracılığıyla aslında şehrin hikayesini de duyduğumu fark ettim. İstanbul'un güzelliği sadece büyük camilerinde ya da tarihi saraylarında değil, insanlarının günlük yaşamlarında. Bu sokaklarda kaybolmak bana İstanbul'u tanımanın, onun yaşayan hikayelerinin parçası olmaktan geçtiğini öğretti.